Kινητοποίηση στο Υπoυργείο Εργασίας την Πέμπτη 16/02/2017, στις 9 π.μ. με στάση εργασίας (9.00 π.μ. - 12.00 μ.) για το ασφαλιστικό και τα «μπλοκάκια» αποφασίστηκε στην τελευταία συνέλευση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών.
Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 και την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σχεδόν ενάμιση χρόνος από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η επίθεση του συστήματος ενάντια στα εναπομείναντα δικαιώματα του λαού και της εργατικής τάξης συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς και με σημαντική για το σύστημα επιτυχία. Πιο συγκεκριμένα, το σύστημα με τη διαχείριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε να περάσει με τη βοήθεια ενός κάλπικου δημοψηφίσματος το τρίτο μνημόνιο με νέες περικοπές, το νέο αντιασφαλιστικό τερατούργημα με το νόμο Κατρούγκαλου, ο οποίος από τις αρχές αυτού του χρόνου άρχισε να εφαρμόζεται, νομοθέτησε τον περίφημο κόφτη, μεγάλωσε τη φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα και επιτάχυνε τις ιδιωτικοποιήσεις. Και όλα αυτά έχοντας διατηρήσει το σύνολο των αντιλαϊκών ρυθμίσεων που έγιναν με τα προηγούμενα δύο μνημόνια. Όλα αυτά τα κατάφερε αυτή η κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική απάντηση από πλευράς το λαϊκού και εργατικού κινήματος, με αποτέλεσμα να απολαμβάνει τη στήριξη τόσο της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά κυρίως των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ, παρ’ όλο που πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερη συμμόρφωση στις απαιτήσεις τους και παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, οι οποίες όσο περνάει ο καιρός όλο και μεγαλώνουν.
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να σταματήσει την επέλαση απέναντι στο λαϊκό εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, άλλα επιχειρεί να τη βαθύνει ακόμα περισσότερο, πιάνοντας όλα τα μέτωπα μέσα από την περίφημη δεύτερη αξιολόγηση. Πιο συγκεκριμένα, προωθείται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ελαστικοποιούνται περεταίρω οι εργασιακές σχέσεις, μειώνονται περεταίρω οι μισθοί με την εισαγωγή του υποκατώτατου μισθού και καταργούνται ουσιαστικά οι Συλλογικές Συμβάσεις. Επιπλέον, προωθείται δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου αλλά και των ήδη πετσοκομμένων συντάξεων μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, επιχειρείται σημαντικό χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και κυρίως στο δικαίωμα της απεργίας μέσω του νέου συνδικαλιστικού νόμου που είναι στα σκαριά.
Δεν πρέπει να ξεγελάνε κανέναν οι δήθεν λεονταρισμοί της κυβέρνησης ότι δε θα περάσει επιπλέον μέτρα από τα συμφωνηθέντα και ότι διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές, τόσο για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης όσο και για το ζήτημα του χρέους. Από κοντά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απαιτούν επί της ουσίας καινούργια μέτρα και παραπέρα πρόσδεση στο άρμα της εξάρτησης από ΕΕ και ΔΝΤ.
Αυτή η επίθεση του συστήματος, η οποία είναι ολομέτωπη, δε θα ήταν δυνατό να μην αγγίξει τον κλάδο των τεχνικών. Πέρα από το γεγονός ότι η ανεργία στον κλάδο σπάει κόκαλα, όσοι συνάδελφοι εργάζονται έρχονται αντιμέτωποι με τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν. Το «μπλοκάκι» έχει γίνει εδώ και χρόνια καθεστώς και με την πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας ουσιαστικά νομιμοποιείται. Δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται και πολλές φορές καθυστερούν να καταβληθούν, οι εργασιακές σχέσεις έχουν πλήρως ελαστικοποιηθεί και επιπλέον στο χώρο κυριαρχεί η εργοδοτική τρομοκρατία ενάντια σε όποιον αντιδράει σε όλη αυτή την κατάσταση. Έτσι, σε μια σειρά εργασιακούς χώρους απολύονται συνάδελφοι γιατί δεν έσκυψαν το κεφάλι σε αυθαιρεσίες της εργοδοσίας. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο «βραχνάς» που τότε λεγόταν ΤΣΜΕΔΕ και τώρα ΕΦΚΑ και ΤΜΕΔΕ (το νέο επαγγελματικό ταμείο των μηχανικών), όπου καλούνται χιλιάδες άνεργοι και κακοπληρωμένοι μηχανικοί να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για την ασφάλισή τους. Μένει να δούμε εάν στο βωμό του ΕΦΚΑ θα θυσιαστούν και οι ήδη χαμηλοί μισθοί, αφού παραμένει το ερώτημα εάν οι εργοδότες που «υποχρεώνονται» από το νέο νόμο να καταβάλλουν μέρος της εισφοράς, θα το πράξουν χωρίς να μετακυλήσουν το νέο έξοδο στις πλάτες των εργαζομένων. Και βεβαίως, παραμένει και καραδοκεί και η δαμόκλειος σπάθη του ΚΕΑΟ, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών.
Μπροστά σε όλα αυτά, είναι ανάγκη να υπάρξει απάντηση από πλευράς του λαϊκού και εργατικού κινήματος και προφανώς και του Σωματείου. Οι εργαζόμενοι χρειάζεται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να προσπεράσουν τις λογικές της ανάθεσης και της ήττας που έχουν κυριαρχήσει στο εργατικό κίνημα. Το πρόσφατο συνέδριο του ΕΚΑ αναδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Ότι κανένα συμφέρων δεν έχουν πια οι εργαζόμενοι από την ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία και τις διαδικασίες εκφυλισμού του εργατικού κινήματος. Αντίθετα, έχουν πολλά να κερδίσουν κάνοντας στην άκρη τις αστικές και ρεφορμιστικές σειρήνες που κυριαρχούν στην ηγεσία του εργατικού κινήματος και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να βγουν μαζικά στους δρόμους για να αναμετρηθουν με το σύστημα, κόντρα σε λογικές ενσωμάτωσης και διαχείρισης. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα λαϊκό και εργατικό κίνημα με αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική και αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση, το οποίο μπορεί να δώσει τις απαντήσεις στα μέτωπα που ανοίγει η επίθεση στα δικαιώματα μας, αλλά και να αντιστρέψει τους αρνητικούς συσχετισμούς.
Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 και την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σχεδόν ενάμιση χρόνος από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η επίθεση του συστήματος ενάντια στα εναπομείναντα δικαιώματα του λαού και της εργατικής τάξης συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς και με σημαντική για το σύστημα επιτυχία. Πιο συγκεκριμένα, το σύστημα με τη διαχείριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε να περάσει με τη βοήθεια ενός κάλπικου δημοψηφίσματος το τρίτο μνημόνιο με νέες περικοπές, το νέο αντιασφαλιστικό τερατούργημα με το νόμο Κατρούγκαλου, ο οποίος από τις αρχές αυτού του χρόνου άρχισε να εφαρμόζεται, νομοθέτησε τον περίφημο κόφτη, μεγάλωσε τη φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα και επιτάχυνε τις ιδιωτικοποιήσεις. Και όλα αυτά έχοντας διατηρήσει το σύνολο των αντιλαϊκών ρυθμίσεων που έγιναν με τα προηγούμενα δύο μνημόνια. Όλα αυτά τα κατάφερε αυτή η κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική απάντηση από πλευράς το λαϊκού και εργατικού κινήματος, με αποτέλεσμα να απολαμβάνει τη στήριξη τόσο της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά κυρίως των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ, παρ’ όλο που πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερη συμμόρφωση στις απαιτήσεις τους και παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, οι οποίες όσο περνάει ο καιρός όλο και μεγαλώνουν.
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να σταματήσει την επέλαση απέναντι στο λαϊκό εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, άλλα επιχειρεί να τη βαθύνει ακόμα περισσότερο, πιάνοντας όλα τα μέτωπα μέσα από την περίφημη δεύτερη αξιολόγηση. Πιο συγκεκριμένα, προωθείται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ελαστικοποιούνται περεταίρω οι εργασιακές σχέσεις, μειώνονται περεταίρω οι μισθοί με την εισαγωγή του υποκατώτατου μισθού και καταργούνται ουσιαστικά οι Συλλογικές Συμβάσεις. Επιπλέον, προωθείται δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου αλλά και των ήδη πετσοκομμένων συντάξεων μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, επιχειρείται σημαντικό χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και κυρίως στο δικαίωμα της απεργίας μέσω του νέου συνδικαλιστικού νόμου που είναι στα σκαριά.
Δεν πρέπει να ξεγελάνε κανέναν οι δήθεν λεονταρισμοί της κυβέρνησης ότι δε θα περάσει επιπλέον μέτρα από τα συμφωνηθέντα και ότι διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές, τόσο για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης όσο και για το ζήτημα του χρέους. Από κοντά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απαιτούν επί της ουσίας καινούργια μέτρα και παραπέρα πρόσδεση στο άρμα της εξάρτησης από ΕΕ και ΔΝΤ.
Αυτή η επίθεση του συστήματος, η οποία είναι ολομέτωπη, δε θα ήταν δυνατό να μην αγγίξει τον κλάδο των τεχνικών. Πέρα από το γεγονός ότι η ανεργία στον κλάδο σπάει κόκαλα, όσοι συνάδελφοι εργάζονται έρχονται αντιμέτωποι με τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν. Το «μπλοκάκι» έχει γίνει εδώ και χρόνια καθεστώς και με την πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας ουσιαστικά νομιμοποιείται. Δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται και πολλές φορές καθυστερούν να καταβληθούν, οι εργασιακές σχέσεις έχουν πλήρως ελαστικοποιηθεί και επιπλέον στο χώρο κυριαρχεί η εργοδοτική τρομοκρατία ενάντια σε όποιον αντιδράει σε όλη αυτή την κατάσταση. Έτσι, σε μια σειρά εργασιακούς χώρους απολύονται συνάδελφοι γιατί δεν έσκυψαν το κεφάλι σε αυθαιρεσίες της εργοδοσίας. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο «βραχνάς» που τότε λεγόταν ΤΣΜΕΔΕ και τώρα ΕΦΚΑ και ΤΜΕΔΕ (το νέο επαγγελματικό ταμείο των μηχανικών), όπου καλούνται χιλιάδες άνεργοι και κακοπληρωμένοι μηχανικοί να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για την ασφάλισή τους. Μένει να δούμε εάν στο βωμό του ΕΦΚΑ θα θυσιαστούν και οι ήδη χαμηλοί μισθοί, αφού παραμένει το ερώτημα εάν οι εργοδότες που «υποχρεώνονται» από το νέο νόμο να καταβάλλουν μέρος της εισφοράς, θα το πράξουν χωρίς να μετακυλήσουν το νέο έξοδο στις πλάτες των εργαζομένων. Και βεβαίως, παραμένει και καραδοκεί και η δαμόκλειος σπάθη του ΚΕΑΟ, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών.
Μπροστά σε όλα αυτά, είναι ανάγκη να υπάρξει απάντηση από πλευράς του λαϊκού και εργατικού κινήματος και προφανώς και του Σωματείου. Οι εργαζόμενοι χρειάζεται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να προσπεράσουν τις λογικές της ανάθεσης και της ήττας που έχουν κυριαρχήσει στο εργατικό κίνημα. Το πρόσφατο συνέδριο του ΕΚΑ αναδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Ότι κανένα συμφέρων δεν έχουν πια οι εργαζόμενοι από την ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία και τις διαδικασίες εκφυλισμού του εργατικού κινήματος. Αντίθετα, έχουν πολλά να κερδίσουν κάνοντας στην άκρη τις αστικές και ρεφορμιστικές σειρήνες που κυριαρχούν στην ηγεσία του εργατικού κινήματος και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να βγουν μαζικά στους δρόμους για να αναμετρηθουν με το σύστημα, κόντρα σε λογικές ενσωμάτωσης και διαχείρισης. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα λαϊκό και εργατικό κίνημα με αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική και αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση, το οποίο μπορεί να δώσει τις απαντήσεις στα μέτωπα που ανοίγει η επίθεση στα δικαιώματα μας, αλλά και να αντιστρέψει τους αρνητικούς συσχετισμούς.
Να
δυναμώσουμε την κατεύθυνση του αγώνα
και της αναμέτρησης στο κίνημα και να
παλέψουμε για:
- Κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου κι όλων των προηγούμενων
- Απόσυρση των ρυθμίσεων για τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα
- Να μην περάσουν οι προτεινόμενες μειώσεις στο αφορολόγητο και τις συντάξεις
- Κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων
- Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κατάργηση του Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών
- Κατάργηση πλειστηριασμών-κατασχέσεων και του ΚΕΑΟ
- Κατάργηση ασφαλιστικών εισφορών για άνεργους μηχανικούς χωρίς απώλεια των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων αλλά και κατάργηση των μεγάλων αυξήσεων σε όλους τους ασφαλισμένους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου